| |
وب : | |
پیام : | |
2+2=: | |
(Refresh) |
چرا در ایران پژوهش به رشد صنعت کمک نمیکند؟
تحلیل
در اقتصادهای پیشرفته و کشورهای صادراتمحور، بیشترین سهم تامین مالی پژوهشها، مربوط به شرکتها و بنگاههای صنعتی است و بیشترین سهم پژوهشها را نیز پژوهشهای تجربی و بعد از آن پژوهشهای کاربردی تشکیل میدهد.
به عنوان مثال، در کره جنوبی از مجموع 73 میلیارد دلار هزینههای پژوهشی سالانه، 78 درصد توسط شرکتها، 11 درصد توسط دولت، 9 درصد توسط دانشگاهها و 2 درصد توسط موسسات غیرانتفاعی تامین مالی شده است. در کشور ژاپن، از مجموع 170 میلیارد دلار هزینههای پژوهشی سالانه، 78 درصد توسط شرکتها، 8 درصد توسط دولت، 13 درصد توسط دانشگاهها و 1 درصد توسط موسسات غیرانتفاعی خصوصی تامین مالی شده است.
واقعیت آن است که در اقتصادهای رقابتی، شرکتها و بنگاههای صنعتی برای بقای خود نیازمند نوآوری و افزایش کیفیت محصولات خود هستند. چنین نیازی به گسترش بازار و صادرات محصول، شرکتهای بزرگ را ناچار به نوآوری و سرمایهگذاریهای کلان در تحقیق و توسعه مینماید.
در اقتصادهای رقابتی و کشورهای صادراتمحور، نوآوری و سرمایهگذاری در پژوهشهای توسعهای و کاربردی، عامل افزایش توان رقابتپذیری بنگاهها و ضامن بقای بنگاههای اقتصادی است و در نهایت رشد اقتصادی آن کشورها کاملا وابسته به اینگونه پژوهشها است. به بیان دیگر، پژوهشهای توسعهای و کاربردی در رشد اقتصادی و عملکرد اقتصاد آن کشورها، نقشی کاملا حیاتی ایفا میکند.
در ایران، تامین مالی هزینههای پژوهشی ساختاری کاملا متفاوت دارد. براساس آمارهای یونسکو، از مجموع هزینههای پژوهشی در ایران، 56 درصد توسط دولت، 33 درصد توسط دانشگاهها و 11 درصد توسط شرکتها تامین مالی میشود.
در ایران، تقاضا برای پژوهشهای توسعهای و کاربردی از جانب شرکتها و بنگاههای صنعتی بسیار ناچیز است. این مسئله عمدتا ناشی از انگیزه پایین شرکتها و بنگاههای ایرانی برای نوآوری است.
در حوزه صنعت، عواملی مانند بازارهای انحصاری و موانع تجاری و همچنین اتکای بنگاههای اقتصادی به رانتها و حمایتهای مستقیم دولتی، شرکتهای داخلی را از رقابت بینیاز کرده و انگیزه سرمایهگذاری در تحقیق و توسعه توسط شرکتها را کاهش داده است. همین مسئله، اثرگذاری پژوهشهای کاربردی و توسعه ای را بر رشد صنعت در ایران کاهش داده است.
منبع: مجله تجارت فردا شماره ۲۵۰
کانال تلگرامی عشق پول،دنیای تجارت کلیک کنید